هرگز نمی‌توان 

گُلِ زخم‌های خاطره‌ای را ز قلب کَند 

که در این سیاه قرن 

بی‌قلب زیستن 

آسان‌تر است ز بی‌زخم زیستن 

قرنی که قلب هر انسان 

چندین هزار بار 

کوچکتر است 

از زخم‌های مزمن و رنجی که می‌کشد...

 

 

پ.ن؛ درد من اینه که در بیداری

گرفتار کابوسم...